Sahipsiz Mektuplar 4

Sahipsiz Mektuplar 4

Ne güzeldi değil mi o günlerimiz. Sen ve ben, mutluluğun diğer bir ismi yani. Hatırlarsın umarım, ilk kez ellerin ellerime değdiği an içimde kopan fırtınaları. ’’Elini uzattı, elleri ne kadar kibar, elleri ne kadar narin, elleri şiirler yazdığım elleri ‘’. O karanlığın içindeki yalnızlığımı bir ömür yaşamaya razıydım oysaki. Şimdileri yazdığım diğer öykülerle yaşıyorum bu hayatı habersiz, çaresiz ve kimsesiz. Bazen de o şair eşlik ediyor bana ayyaş gecelerim de;

‘’ Sen Gökçe Kız

Deli çağımın yağız bestesi

Hazin düşlerin nazlı perisi

İsyan gecelerin boğuk sesi

Sen Gökçe Kız

Hayallerimin en güzel anı

Yüreğimin ta fışkıran kanı

Viran hayatımın öbür yanı

Sen Gökçe Kız

Belimde kuşandığım silahım

Kararsız çektiğim büyük ahım

Sevda seferi son karargahım

Sen Gökçe Kız

Ruhumda dolaşan garip kaygı

Nedenini bilmediğim duygu

Gözlerim..’’

Şu zamanlarda eve gelip kapıyı çaldıktan sonra, yine kapıyı kendi anahtarımla açmanın vermiş olduğu acıyı yaşıyor oldum. Akşam yemeğinde boş sandalyeye bir tabak daha koymaktan sıkılmadım hala. İçkimi doldururken ve radyoda o yosmanın söylediği şarkı çalarken resmine damlayan gözyaşlarının çıkardığı delice ses beni sana bir adım daha yaklaştırıyor. Ve ben o şairi dinliyorum gözlerim kapalı…

Talip Sarıbaş