Şiirlerim
Elem
''İstanbul,körpe aşkların süslü şehri''
bir vapur yanaşır rıhtıma
bin açıl masmavi mehtaba
örtün masmavi bir o kadarda karanlık denizlere
orası bütün özlemlerin kavuştuğu yer
uzaklarda elemli bir kuş öter
bir ceylan ağlar yapayalnız
ve bir gün sarı çiçekler açar
kabrimde kırmızı güller biter
arka sokaklarıyla bu koca şehri
TaLip Saribas
MÜSÂFİR
Yokluğun
Gömüldüm yokluğa
Karanlık bir geceydi
Aslında bitmemişti sözlerim
Her biri,bir heceydi
Karanlıktaki benmiydim
Karanlık loş bir oda
Gerisini göremedim
Yokluk vardı bilhassa
Karanlık loş bir oda
TaLip Saribas
MÜSÂFİR
-defterimdeki müttefaya-
bu yorgun bedenimde
durmazdı bir dakika
doğan her çocuğun neden ağladığını
yaşadıkça anlıyorum
doğarken neden gözlerimi açmadığımı
gün batımında dolaştı mutluluğumuz
sorma kader sorma bana
sorma bana hayat nedir sorma
yüzenlerdeniz biz hayat deryasında
bilemezsin kaç kez daha yanacağını
yıkma geçtiğin köprüleri
bilemezsin kaç defa daha geçeceksin
kızaracak bir kader yalnızlığa
ızdırap fidanlarım kadar çok yaşadım
isyan et ey kan mühürlü defterim
duy sedamı ızdırabımı ve yankılarımı
yık bu yazgımı yık defterime inat
müttefa, kalk gidelim buralardan
el çektim bu diyarlardan
mavzer işledi ama fayda yok
gidelim bu süslü şehirden
tohumlarınıza da mı işedi kahpelik…
TaLip Saribas
MÜSÂFİR
Bedensiz Ruhlar
ve ardinda gözü yaşli biraktigin bana yanıyorum
göremeden gözlerini giden bana yanıyorum
ben sensizliğe değil bende olmamana yanıyorum
ben ben yanıyorum sen yoksun ve gece çöküyor
karaya vurmuş yunusun sessiz bekleyişi bu
ve gidiyor giden ardina bakmiyor
ve ben ben yanlız kalmişim
cehennem azabi kaderim benim
sen yoksun yok olmak benim kaderim
sessiz bir titreyişde bedenim
ne sen varsin ne ben geride
TaLip Saribas
MÜSÂFİR